Het Lelijke Eendje
Er was eens een lelijk eendje
het zag er echt niet uit
hij had een sm pakje aan
en een knevel in zijn snuit
Alle eenden in de plas
lachten om het eendje,
riepen luid: “Scheer je weg!”
en gooiden met een steentje.
Hij werd bang en beefde
en trilde als een riet.
Wat was de zin van leven?
Het eendje wist het niet.
Hij trok de wijde wereld in
opzoek naar een bestaan.
Maar bleef een lelijk eendje
en werd geen mooie zwaan!
Als hij wilde vliegen dan
begon zijn lijf te trillen.
Zei hij iets, dan klonk gezoem;
hij zou graag anders willen.
Maar op een mooie zomerdag,
lag te zonnen in het gras
een leuke, jong meid.
Zij wist wie het eendje was!
Het meisje pakte de I Rub My Duckie op…
Het eendje wilde fladderen
maar begon heftig te trillen.
NEE, NIET DOEN! bromde hij
vanonderen bij haar billen.
“Hier ben jij voor geboren,
jij bent gewoon heel stout!”
Het eendje werd gelukkig
en veranderde in goud.
